1


2


3


4


5


6
 

Onderstaande tekst is gebaseerd op het onderzoek dat Marcel Mestdagh heeft beschreven in zijn boek Atlantis
(Atlantis. Stichting Mens en Cultuur Gent 1990) .
Voor ons aanleiding om enkele van de door Mestdagh genoemde locaties te bezoeken. Wij hebben daar ter plekke foto's gemaakt en de exacte plek, die als het centrum van Atlantis wordt vermeld, getraceerd en gedocumenteerd. Er is hier werkelijk sprake van reizen naar een een mythisch gebied waar ooit Atlantis zich heeft bevonden, en speciaal naar het door Mestdagh beschreven middelpunt.

Mestdagh onderzocht toponiemen, voormalige Vikingkampen en de Noormannen Portulaankaart.  En ontdekt een oude beschaving met het huidige Sens als middelpunt. Voor hem is dit Atlantis. (afb.1)

In zijn werk "De Vikingen bij ons" publiceerde hij voor het eerst zijn zogenaamde Noormannen Portulaankaart, waaruit blijkt dat de Noormannen of Vikingen bewust hadden ingespeeld op reusachtige topografische relicten, die in ons West-Europees landschap voornamelijk in de vorm van wegen waren blijven bestaan. 
Het blijkt dat de Franse stad Sens - een Vikingen winterkamp! - het centrum bezet van dit gigantisch geodetisch systeem. Een onvoorstelbare veelheid van zeer oude wegen - zogenaamde Romeinse wegen, of andere - wijzen allen naar dit centrum te Sens of, beter gezegd, nabij Sens.
Daarbij is gebleken dat in dit verre verleden, reusachtige cirkel- en ovaalstructuren rond hetzelfde centrum te zijn aangelegd.

Deze reusachtige topografische structuren blijken deel uit te maken van of te passen in twee coördinaatsystemen: een rechthoekig assenstelsel dat samenvalt met een net van zogenaamde Romeinse wegen en een polair assenstelsel waarvan de naar Sens convergerende wegen deel uitmaken. (afb.2)

De prehistorische of nulmeridiaan, d.w.z. de basislijn Sens-Meaux-Amiens-Wissant, en op deze basislijn geconstrueerde meridiaanvierkanten, werden door de ouden rechtstreeks op het West-Europese aardoppervlak getekend. (afb.3)

De straalwegen die vanuit Sens over heel Frankrijk uitwaaieren, snijden elkaar in een punt dat gelegen is op amper 3 km ten oosten van het huidige stadscentrum van Sens. Dit middelpunt bevindt zich tussen het "lieu-dit" Saint-Sauveur (Zuil) en de hoeve van "les Saints-Pères" (Heilige Vaderen of onaantastbare stenen). (afb.3)

De plaatsnamen in dit gebied roepen zeer duidelijk het beeld op van een waaier van lanen, of ley's of lay's, waarvan het middelpunt was vastgelegd door stenen, die niet mochten worden verplaatst. Mestdagh noemt dit het middelpunt van Atlantis.(klik)

Marcel Mestdagh: "Wat Plato in zijn Kritias beschrijft, kan als volgt worden samengevat: tussen het middelpunt van de Vlakte van Atlantis, die zelfingeschreven was in de Langwerpige Vierhoek, en het centrum van het middeneiland van de (latere) Centrale Stad, bestond een afstand van ongeveer 50 stadiën." (afb.4)

"Exacte metingen op de kaart uitgevoerd tussen de vier hoekpunten van de ons bekende Langwerpige Vierhoek of Ruit, die zich bevinden te Mauron, Mercoeur, Messkirch en Middelburg (België), tonen aan dat het middelpunt van de Vlakte van Atlantis zich bevond even ten oosten van het centrum van de gemeente Voisines, die zich op haar beurt bevindt op 8 km ten noordoosten van het centrum van de Centrale Stad. Ter plekke bevindt zich het toponiem Montmélian of/en Montmilian, dat zeer duidelijk een plaatsnaam met milieu of midden verraadt. (afb.5,6)

De afstand tussen het middelpunt van de Vlakte en het middelpunt van de Centrale Stad meet exact 8,9 km of 50 stadiën. Dit was de vijfde afmeting, ons door Plato opgegeven, die te bewijzen viel." (afb.4)