7     22     29     36

Een reis gemaakt door Jeroen Hoogstraten en Arco Zweistra tijdens en
na hun studie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht.
Over hoe zij hun reisbudget in het Casino bij elkaar wilden spelen, verloren,
en toch op reis gingen, maar pas zeven jaar later de reis af mochten maken. 
 

Het systeem werkte goed en we stonden een paar honderd gulden winst.
De volgende stap was om al ons gewonnen geld in te zetten. Het kilometergetal dat aan de beurt was, zou 22 zijn, dus alles op even.
Nadat we niet meer in mochten zetten bleek echter dat de afstand 29 kilometer was, dus oneven. Al ons geld stond op het verkeerde vlakje.
De bal rolde nog en viel in 29. Ons restte alleen een plek op de kaart waar we ons mee vergist hadden.

1991
april

Vooraf 1: Een overleg, op verzoek van Jeroen en Arco betrof het nauwkeurig doornemen van de excursieroute als opmaat voor het speelsysteem dat ze wilden ontwikkelen om met succes hun geld bijeen te spelen in het casino. Daartoe waren de kilometerafstanden tussen de excursielocaties bepalend en als er op de kaart een afstand van 7 km voorkwam mochten ze buiten het systeem om een fiche op nummer 7 spelen.

 

We constateerden een aantal intrigerende dingen:
-Onze leeftijden waren: 22 (jeroen) en 29 (arco) daar zat 7 jaar tussen.
-De busreis zou op op 29 mei langs de plek komen waar we ons mee vergist hadden; Huelgoat.
-Huelgoat ligt in Finistère, departement 29 (naast Côte du Nord, departement 22)
-Door Huelgoat stroomt een riviertje dat ARGENT heet (zilver of geld)
-Dat riviertje verdwijnt in de grond. Deze plek heet de Perte de L'Argent (verdwijning van het geld)
-Huelgoat is een anagram van Houlgate waar de reis ook langs kwam en waar ook een casino is.

We besloten alle genoteerde gegevens, en ook de kaart die we in het casino van Breda gebruikt hadden in een kistje te stoppen en dat op 29 mei in de Perte de L'Argent te laten gooien door Jan Zeven, en om liftend achter de bus aan te gaan en proberen op tijd te zijn.
Alles wilden we fotograferen volgens onze al eerder gebruikte methode van ¼ belichtingstijd, en dezelfde film vier keer opnieuw belichten.

Vooraf 2: Jeroen en Arco vertelden me hun teleurstellende casino ervaring, echter bleken ze reeds een alternatief voorhanden te hebben nl om ondanks hun krappe budget toch hun reis naar de plek des onheils, Huelgoat, te maken, op dezelfde dag te vertrekken als onze excursiegroep, maar liftend ipv met de excursiebus.

Nadat we het kistje afgegeven hadden gingen wij per sneltreinbus naar Breda, om van daaruit verder te liften.

De eerste lift van 7 kilometer naar de grens had lang op zich laten wachten, het was al vijf uur en we hadden nog overwogen om maar naar huis te gaan. (nog 29 auto's).
De tweede lift kregen we van een fransman, uit Rouen,  die ook de jeugdherberg kende waar de busreizigers hun eerste overnachting zouden hebben.
Uiteraard letten we onderweg goed op de getallen  
7, 22, 29

mei

25

1e ontmoeting: Utrecht. Nadat ze een gesloten kistje met een geheimzinnige inhoud aan mij hadden afgegeven op 25 mei, (zie foto hiernaast), de dag van het vertrek van de excursie en de bus hadden uitgezwaaid, gingen ze liftend achter de bus aan. De afspraak was dat ik 29 mei met het kistje om 15.00 uur bij de Perte de L'Argent zou zijn, dat hadden we uitgerekend met z’n drieën.

Twee opties: Of ik zou ze treffen bij de afgesproken plek (1) of niet (2), in dat laatste  geval mocht ik het kistje vanaf het bruggetje in het water gooien, als ik een foto van de actie zou nemen als bewijs.

2e ontmoeting: Rouen s’avonds laat hoorde ik dat een aantal reizigers in een café in de buurt van de jeugdherberg Jeroen en Arco hadden ontmoet en over en weer avonturen hadden uitgewisseld.

26

3e ontmoeting

4e ontmoeting: Naar achteraf bleek, zijn wij bij het bootje gestopt in Houlgate om foto's te maken, terwijl Jeroen en Arco de nacht daarvoor in datzelfde bootje hadden geslapen!

Een dag later, voorbij Caen, stopte de HKU-bus wel, en nam ons mee. Dat was lift nummer 7.
Wij reden mee via Mont St. Michel  naar het bos van Brocéliande waar wij uitstapten en op zoek gingen naar de "Vallée Sans Retour” .

Ergens hing een  poster met de sleutel tot de terugkeer. Het bleek te gaan om een geldinzameling om de vallei die een jaar eerder was afgebrand opnieuw te beplanten.

Op deze foto had eigenlijk eerst een auto met 29 in het nummerbord moeten staan maar die bleek te zijn verdwenen.

27

5e ontmoeting: Een dag later, voorbij Caen, stonden ze te liften en zijn we gestopt om hen mee te nemen en was nog plaats voorin de bus: wij bleken lift nummer 7 te zijn.
ze reden mee naar de Mont St. Michel  en zochten de luwte van de berg op want bij mijn wandeling rond de berg zag ik ze zitten bij het kapelletje. Jeroen en Arco gingen nog mee naar het bos van Brocéliande, waar zij op zoek gingen naar de  “ Vallée Sans Retour” (Vallei Zonder Terugkeer) en de groep verder naar het zuiden ging, richting Carnac

Op 29 mei ontmoeting met Jan Zeven , die het kistje bij zich had, bij de Perte de L' Argent.
We hebben het kistje plechtig in het water gegooid. Korte tijd later zagen we in een flits tussen de bomen door, de bus langs ons rijden, en konden we gezien worden door de groep reizigers.

Het bord waarop Morlaix 29 kilometer was aangegeven, onze fout van Breda, was gedateerd op 29-4-69.  22 jaar na dato zouden wij in het casino van Breda spelen. 
Dit was voor ons een teken dat wij nog 7 jaar moesten wachten om pas op 29 april 1998 verder te gaan.
 

29

6e ontmoeting: Op 29 mei bevonden Jeroen en Arco zich op het afgesproken punt nabij de Perte de L'Argent, met z’n drieën  hebben we vervolgens het kistje in het water gegooid, namen afscheid van elkaar omdat zij op het punt waar de rivier weer bovengronds kwam, wilden kijken of er nog iets van de restanten zichtbaar was.

7e ontmoeting: Korte tijd later zagen we in een flits tussen de bomen door in het dal Jeroen met z’n rode pet zitten. toeterend reden we langs en werden gegroet door beide heren. Wij, de groep reizigers ging op weg naar de jeugdherberg in Morlaix om de volgende dag de oversteek te maken van Roscoff naar Plymouth.

In de tussenliggende jaren kwamen we steeds op 29 april bij elkaar om alles te bespreken.

29 april 1992 ontdekten we in de krant Ouest France die we 29 april 1991 gekocht hadden in Huelgoat dit artikel met foto.
De man op de foto had een steen in zijn tuin in de vorm van Bretagne. De stip erop zou Huelgoat zijn, en een lijn via Morlaix naar de kust richting Engeland.

1992
april

29

10

Nadien 1:
10 februari 1993 hebben jeroen en arco een lezing gehouden over hun reiservaringen voor de leden van de Stichting Het Kunstgeografisch Genootschap in Amsterdam waar ook reizigers van de betreffende excursie waren uitgenodigd.

“Jeroen en Arco presenteren een wijze van reizen vooraf, tijdens en na één der Academie- excursies. Hun terloopse aanwezigheid werd door de busreizigers ervaren als een geheimzinnig ondoorgrondelijk toneelstuk met meerdere bedrijven waar ze allen tijdens die reis deel van hebben uitgemaakt“.

7 jaar na de eerste reis mochten we verder. De foto's van de eerste reis hebben we allemaal opnieuw gemaakt. Op 29 april 1998 bezochten we  de man met de steen en daarna gingen we naar het bord Morlaix 29 km, met de datum van 29 jaar eerder. 's Avonds naar  het casino bij de boot naar Engeland (Roscoff). Daar was een roulette met 9 cijfers. Wij zetten in op de 2 + 9 (jeroen 29 jaar) en de 3 + 6 (arco 36 jaar) en deze keer wonnen we wel en hebben we de reis afgemaakt.

We hebben onderweg 7 maal contact gehad met Jan Zeven die wij van onze tweede reis op de hoogte hadden gesteld.

Nadien 2:
7 jaar na de excursie kreeg ik een kaart (een negatief van een positief) met de mededeling dat beide heren opnieuw de reis gingen maken.

We hebben onderweg 7 keer telefonisch contact gehad met elkaar. (Zie foto). 

Meer informatie:
www.jeroenhoogstraten.nl