(1)...het gaat eigenlijk niet om één of ander verzonken werelddeel, dat waarschijnlijk niet ééns bestaan heeft, tenzij in de verbeelding van de schrijvers. Maar voor mij betekent het veel meer. Soms kan ik onmogelijk de gedachte van mij afzetten, dat er een andere wereld bestaat, dan deze waarin wij leven, een land, dat wij in de voortijd van ons bestaan gekend hebben. (...)

Het is een land, dat vlak nabij is, omdat wij het deels ook in ons binnenste dragen, maar tevens verder van ons verwijderd dan de verste onder de sterren aan het uitspansel, waarover je lezen kunt, dat hun licht miljoenen keren miljoenen jaren nodig heeft om tot bij ons te komen.

Reeds als kind heb ik het gevoeld, jonas, dat er een dergelijk land bestaan moet en daarom is het waarschijnlijk dwaas van me, dat ik er thans nog in geloven blijf. Maar het is als een heimwee, dat ik nauwelijks onder woorden kan brengen, een heimwee waarvan men nooit weer geneest als het je eenmaal te pakken heeft, doch dat soms kan omslaan in het vreemde gevoel, dat er een geheime weg bestaan moet, een weg die je vinden kan, als je tenminste de moed bezit om hem met je hele wezen te willen vinden...

(2)...Het is nu éénmaal onweerlegbaar zo, dat de mens steeds van verre, onbekende landen of gewesten placht te dromen, scheppingen zijner verbeelding, welke heftig contrasteren met de hem omringende vertrouwde, hem vaak met misnoegen of met een frustratiegevoel vervullende werkelijkheid.

Kortom, er schijnt in onze ziel zo iets te bestaan als een behoefte aan het geloof in één of andere paradijselijke wereld, waar het leven voor de mens gemakkelijker, rechtvaardiger, gelukkiger of misschien alleen maar boeiender is geweest, een wereld die dichter bij het mysterie van de oorsprong aller dingen lag en waar goden, halfgoden en liefst nog uebermenschliche helden misschien zelfs de grondslagen tot een superieure oerbeschaving plachten te leggen, waarvan op vage of duidelijke wijze de latere mensenrassen de erfgenamen gebleken zijn...

Hubert Lampo:
(1) Toen Herakles spitte en Circe spon, A.Manteau. Brussel.1966
(2) Terugkeer naar Atlantis. Meulenhof, Amsterdam. 1966

< terug