Roland Barthes:

“Voor mijn boek heb ik Japan in geen enkel opzicht gefotografeerd. Eerder in tegendeel: in Japan zijn mij verschillende flitsen opgegaan; of beter nog: Japan heeft me in de toestand van het schrift gebracht. Die toestand veroorzaakt een bepaalde wankeling van de eigen persoon, wat men vroeger gelezen heeft keert zich om, de zin schokt, scheurt en leegt zich voorgoed, zonder dat het object ooit ophoudt betekenisvol, begerenswaardig te zijn. Uiteindelijk is het schrift op zijn wijze een soort satori (de Zen-gebeurtenis), een min of meer krachtige beving die zonder plichtplegingen de kennis en het subject aan het wankelen brengt: hij bewerkstelligt een woordleegte.

En het is ook een woordleegte die de grondslag van het schrift is; het is uit deze leegte dat de contouren verschijnen waarmee de Zenfilosofie, verschoond van iedere zin, tuinen, gebaren, huizen, boeketten, gezichten en geweld beschrijft. "

(Roland Barthes, Het rijk der tekens. Duizend en Een 1987)

< terug