1919
Omloop van de Slagvelden
Introductie en ons reisplan
Er zijn geen woorden voor de verschrikkingen van WOI.....
In West Vlaanderen houdt men dit gevoel nog steeds levend, bij monument en plaquettes, in de musea en op de vele begraafplaatsen.
Maar ook via familieverhalen en onderzoek. Nog steeds worden resten van soldaten gevonden en met alle eer herbegraven. De dagelijkse militaire ceremonie onder de Menenpoort verbeeldt al 100 jaar de onmacht van alle betrokkenen.
Sinds enige tijd is er vernieuwde aandacht voor één van de bizarre ideeën van vlak na het bestand van WO1: een fietskoers langs de fronten, de ruïnes en de slagvelden. De loodzware tocht ging door het maanlandschap van de hel en er werd steeds serieus een dagwinnaar aangewezen.
Niemand kan zich een voorstelling maken wat de renners van destijds hebben gevoeld en gezien, noch wat de organisatoren heeft bewogen om dit “evenement van de WO1” te bedenken.
(klik hier)
De Parijse krant ‘Le Petit Journal’ organiseerde deze uitzonderlijke meerdaagse wielerwedstrijd. Dit werd 19 december 1918 aangekondigd als ode aan de ‘glorierijke episodes’ uit de voorbije oorlog en aan de vele soldaten die voor de overwinning hadden gestreden.
Het traject telde 1985 kilometer en van de renners werd verwacht dat ze deze ronde langs de slagvelden in 7 etappes gingen rijden, verspreid over 14 dagen. De staat van de wegen in de Franse en Belgische frontstreken riep grote vragen op, ze waren immers niet of nauwelijks bruikbaar. Zwaar beschadigd door bominslagen en militaire transporten, om nog maar te zwijgen over de opgeblazen bruggen.
De tocht is uitgebreid gedocumenteerd in boekvorm en op websites.
De feiten zijn er. De koers is zelf al enige malen “herreden”. In het hedendaagse landschap herinnert echter bijna niets meer aan destijds, want alles is nieuw of herbouwd.
Honderd jaar later, in 2019, hebben wij een klein stukje van de oorspronkelijke fietsroute na gereisd om wat gevoel te krijgen bij deze tocht rond de bizarre plekken van oorlog & sport. Misschien dat we nog zullen stuiten op enige verwijzing, herdenkingsteken of verhaal.
We hebben daarbij gebruik gemaakt, onder dankzegging, van het boek van Frank Becuwe, Omloop van de slagvelden (klik hier). De citaten die we opvoeren zijn daaruit afkomstig.
Wij hebben voor ons na-reis project een gedeelte gekozen uit de derde etappe Brussel – Amiens (klik hier), dat voerde door het frontgebied tussen Beerst en Ieper, door het toenmalige niemandsland zoals dat er bijlag na de onvoorstelbare destructie door het oorlogsgeweld.
Naast het boek van Frank Becuwe en recent topografisch materiaal, hebben we een kaartmateriaal uit de jaren 20 gebruikt die zicht gaven op de meest waarschijnlijke doorgaande wegen.
Wij hebben het toenmalige tracé, zoals het er nu bij ligt, gefotografeerd. Hier en daar waren nog stukken van het oorspronkelijke wegdek te vinden en soms enkele andere stille getuigen en verwijzingen.
